Ζηλόφθονοι οι θεοί

Ζηλόφθονοι οι θεοί

Καθώς κτιζόταν και διέσχιζε το ουρανό

Ο πύργος της Βαβέλ

Φθόνησαν την αλληλεγγύη

Τη χαρά των θνητών

Το μέγα έργο

Της ομόνοιας των ταπεινών

Δόλιο κόλπο

Με καθαρά χέρια

Να μιλούν, να λένε το ίδιο

Για το ίδιο να μοχθούν

Καθείς λέγει τα ίδια σε άλλη γλώσσα,

Ατελείωτη η συναίνεση

Εγκατάλειψη

Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές

Φιλελεύθεροι, κομουνιστές

Σοσιαλιστές, ιδεαλιστές,

Παράδεισος, κόλαση,

Η κόλαση εδώ

Η κόλαση παρεκεί

Όλοι το λάβαρό το σωστό

Ψηλά κρατούν,

Τυμπανοκρουσίες,

Για ειρήνη των λαών

Το δίκαιο,

Κραυγάζουν , χειρονομούν,

Πόσο πίσω είναι οι άλλοι,

Ανόητα δόγματα,

Εμείς πρεσβεύουμε

Το χαρμόσυνο άγγελμα

Όταν οι ιδέες, το πρόγραμμα μας

Υλοποιηθεί

Ο παράδεισος επί της γης

Αν όχι κάτι θα αφήσουμε για τις

Επόμενες γενεεές,

Ευγνώμονες οι μέλλουσες γενεές

Τους μόχθους των προγονών

Θα υμνούν,

Ομιλούντες πολλές γλώσσες ή μια

Λείπει πάντα η λέξη κλειδί

Ακατανόητο το κείμενο

Το εκλαμβάνω διαφορετικά

Τι ήθελε να πει ο ποιητής;

Πάντως όχι αυτό που λένε τα αναγνωστικά

Ούτε αυτό που λέει ο κριτικός,

Κάτι άλλο ήθελε να πεί

Το χει ξεχάσει

Και απορεί,

Μες στη λήθη αναζητεί

Το νόημα που έχει χαθεί

Σου μίλησα σ όλες τις

Γλώσσες τις γνωστές

Του σώματος, της νοηματικής

Τις ξεχασμένες από καιρό,

Αυτές που έσβησαν σαν νερό,

Αυτές που θάρθουν

Ο διάλογος ήταν νεκρός

Μπορεί να μη σ άκουγα και εγώ,

Γράφω στον υπολογιστή

Μπορεί κάποιος να με παρακολουθεί

Να απαντήσει

Στο λεπτό

Να σταματήσω να μιλώ

 18-12-12