έλατο

Έλα στο άναρχο κατάλυμα μου

θα στρώσω τα πορφυρά χαλιά μου

να πατήσεις δυνατά

θριαμβευτής αυτοκράτορας

εσύλησε την πολιτεία μου

κατέκαψες τα χλοερά λιβάδια μου

έρημος και χέρσα γη

έσκασε το χώμα 'και χάσκουν

αδιάντροπα τα πονεμένα σπλάχνα μου

αναζητά  τη δροσερή βροχή

την καταιγίδα που πέφτει αλύπητα 

                                                             και παρασύρει ότι έχει απομείνει

θα ανάψω τα φωτάκια στο ακίνητο έλατο

φωτίτσες χαρωπές θα φωτίσουν το σκοτάδι

πολύχρωμες και λευκωπές

θα αναβοσβήνουν στο σκοτάδι

θα φωλιάσω στο χωματένιο αδιάφορο σου σώμα

θα κοιτάμε μαζί και χώρια τις άυλες σπίθες της ελπίδας

αλλού εσύ και αλλού εγώ

ο νους πάλι θα φτιάξει τον επιθυμητό κόσμο του

πολύ κοντά εφάπτονται χωρίς να έχουν τίποτα κοινό

θα ζήσουμε τις ετερώνυμες αυταπάτες μας

boost για την απόκτηση κάποιας ανοσίας

στην μαργιόλα κοινωνία

≤2011