ο χρόνος

Τρίβει ο χρόνος

με ατσαλόβουρτσα

Τα τσικάρια[1] μου

Να απομακρύνει

την αγαπημένη μορφή σου,

Οδυνηρή θεραπεία,

Χάνεσαι μες στα καθημερινά

Βρίσκεις ενίοτε ευκαιρία

Και εισβάλλεις πάλι αθόρυβα

Απροσδόκητα

Κουβαλώντας

Πικρό παράπονο και νοσταλγία

Για το απραγματοποίητο όνειρο,

Αφήνομαι στον φίλο και εχθρό

Χρόνο

Να με ιάνει,

Να ξεθωριάσει τα χρώματα

των προκλητικών ανθέων

Να ξεράνει τους πράσινους

Εύχυμους βλαστούς,

Να οδεύσουν

Στην επιθυμητή 

ανυπαρξία

---

[1] σπλάχνα στην ποντιακή