Το πέρασμα του χρόνου

Έλα, στο αραχνιασμένο σπίτι μου,

Διέσχισε το χνούδι και τον τάπητα από τις τρίχες

Εκατοντάδες  τρίχες παντού

Όλα τα σχήματα

Θυσία

Σε ανεκπλήρωτες αγάπες ,

Στρωμένες για σένα

Μην φοβηθείς

Το πέρασμα του χρόνου

το κιτρινισμένο ψυγείο

την κουζίνα με την φανερή λίγδα της

την βρώμα που κρύβει στο σώμα της

την ώχρα των τοίχων

δες την σαν το αγαπημένο σου χρώμα

διάσχισε τα πεταμένα βιβλία

τα φορεμένα καλσόν

τα μουγαριασμένα βρακιά

τα ξεχειλωμένα σουτιέν

αψήφησε τα όλα

έλα στο αληθινό κορμί μου

κλείσε τα μάτια και δες με

με ορθάνοιχτα τα μάτια

διαπέρασε με

είμαι εδώ

χιλιόχρονη και φρεσκογεννημένη

άπλωσε τα χέρια σου

να νιώσεις τον παλμό μου

ατρόμητος προχώρησε στο χαμό σου

έλα να σε περιβάλω με την λύπη μου

έλα να σε καταπιώ σαν μέγαιρα

έλα να σε ξεράσω αφού σε λιώσω

νέο, καινούργιο ,ατρόμητο

έλα στην φοβερή ανήλιη  σπηλιά μου

το σκοτεινά μου λουλούδια να μυρίσεις

με το  αμίλητο γλυφό νερό μου να ξεδιψάσεις

να τρέξει από τα χείλη σου

μέλι αιώνιο

έλα να σε χορτάσω με

το ζεστό ψωμί μου

νερό και άρτος

αρκούν

έλα να βρεις την ζεστασιά της ξεχασμένης μήτρας

έλα να κολυμπήσεις στη θαλπωρή  της

μνήμες αρχέγονες θα σου ξυπνήσω

≤ 2011