2/6/14

άρτος



Ρίχνω πάλι τις πασιέντζες,
Στα παιχνίδια sto Pc,
Θα με θυμηθεί ο καλός μου,
Ή χωμένος μες στο μόχθο της ζωής
Τον άρτον υμών τον επιούσιο
Να αποκτήσει
Σκληρά προσπαθεί
ξεχνά
Πως Ουκ επ’ άρτω μόνω
ζήσεται άνθρωπος,
με αφήνει και προσμένω
τη ζεστή του αγκαλιά
όνειρα όμορφα πλάθω
σαν τα κουλουράκια
τα πασχαλινά
αράχνες στις γωνιές
υφαίνουν
συμμετρικούς ιστούς
χαρούμενες μύγες
πέφτουν μέσα
το ατσάλινο μετάξι
βρόγχους πλέκει
στους ανέμελους λαιμούς
το Μορφέα συναντούνε
και κοιμούνται για καλά


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου