Με μια κουβέρτα σαν σκηνή

Με μια κουβέρτα σαν σκηνή

Να σκεπαστούμε,

Να παίξουμε σαν τα παιδιά,

Ψιθυριστά να μην ακουστούμε

Λόγια, παραμύθια και φαντασίες

Να κουβεντιάσουμε σιγά,

Θα εξορίσουμε στο πυρ

Το εξώτερο Τους δράκους και όλους τους κακούς

Να πάνε από τα παραμύθια πιο μακριά,

Μόνο με καλούς

Θα ομιλούμε

Θα ζούμε μια χαρά,

Καθώς οι βροντές-αστραπές

Και τρελοί κεραυνοί θα πέφτουν

Εμείς μες την παιδική σπηλιά,

Με  χέρια σφικτά

Όλο τον τρόμο θα διώχνουμε θαρρετά,

Καθώς οι ανάσες μας

Θα γίνουν ένα,

Ατρόμητοι θα σταθούμε στη ζωή,

Τίποτα δεν θα μας φοβίζει,

Το αίμα από τα δάκτυλά μας

Θα αφήσουμε να τρέξει,

Μες στις καρδιές μας τις παιδικές,

Ο σπόρος

Που όλη την ζωή μας θα θεριεύει

Εσύ θα είσαι

Ελεύθερος πάντα στο κορμί μου,

Και εγώ θα κολυμπώ

Μες στη ψυχή σου,

Στιγμή

Μονάχοι δεν θα βρεθούμε

Η μοναξιά θα γείρει

Θα μαραζώσει,

Μόνη θα γεράσει,

Θα πεθάνει,

Αέρα δεν θα βρει

Να μεγαλώσει,

Εμείς δυο αγκαλιά

 6-6