Ναι, δεν θα έχω ένα
αυτοκίνητο
Ένα σύζυγο στο πλάι
Δύο –τρία παιδιά στο πίσω
κάθισμα
Και έναν σκύλο στο πατάκι,
Δεν θα πλένω αένεια
σώβρακα,
Ο νεροχύτης δεν θα γεμίζει
Με τη μία
Στοίβες ρούχων δεν θα με
κυνηγάνε
Για σιδέρωμα,
Και δεν θα τρέχω
καθημερινά στο μπακάλη,
Αιτία προβλημάτων δε θα
είμαι
Για όλα φταίει η μητέρα
Πολύ αυταρχική, πολύ
υποχωρητική,
Αδιάφορη
Δεν κράτησε την πρέπουσα
στάση,
Ο βράχος που θα χτυπάνε
όλα τα κύματα
Που θα πληγιάζει, θα
αιμορραγεί αμίλητα,
Και με ένα φιλί θα τα
ξεχνάει όλα
Τέτοια χαρά σίγουρα δεν θα
τη βρω
Καθώς θα κουβαλάω κάποια
κέρατα
Ή θα ξεχνάω το κορμί μου,
Όλα για ένα τίτλο της
κυρίας
Που δεν θα γίνω,
Περήφανα να σέρνομαι από
πίσω,
Φύλακας –άγγελος της ιερής
οικογένειας
Ούτε στην καλύτερη
περίπτωση
Τα κέρατα εγώ να σκορπίζω,
Δουλειά, σπίτι, οικογένεια
Και ένα κουτί ηρεμιστικά
Σε κάθε ντουλάπι,
Ο σύζυγος να μου πέφτει
Λιγότερος,
Ο άλλος που γνώρισα μικρή
Σίγουρα θα με αγάπαγε
Σαν θεά του,
Τα πεθερικά μου πολύ
επεμβαίνουν
Στη ζωή
Καθώς για τίποτα δεν
βοηθάνε
Και οι γονείς μου πάντα
εδώ,
Διακριτικοί και αμίλητοι
Μας βοηθάνε,
Έπιασε σήμερα λίγο το φαΐ,
Και οι μπριζόλες ήταν λίγο
σκληρές,
Η τσάκιση στο πουκάμισο
Διπλή,
Και χάλασε το πλυντήριο
των πιάτων,
Ο σύζυγος κοιτάει τη
μικρή,
Που η κυτταρίτιδα την έχει
ξεχάσει,
Τον ενοχλεί πολύ η φωνή
Και η γκρίνια μου
Που δεν σταματάει,
αλλά ήθελε και αυτός
θυσιασμένος
στο βωμό του γάμου
κανείς δεν ζει αυτό
που έχει
και άλλα αναζητεί
....................
και να τα είχαμε
αλλά θα θέλαμε στη στιγμή
7-13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου