Τάχα τι περίμενα από σένα τον ξένο

Τάχα τι περίμενα από σένα τον ξένο

Τον τελευταίο ασπασμό

Σφικτά να σε αγκαλιάσω

Και ένα αντίο να σου πω

Αφού τον δρόμο για την καρδιά

Σου δεν τον βρήκα

Πιο ξένος και από τους ξένους,

Πεθαμένη η ψυχή μου

Βαριά άρρωστη δεν προσδοκά πια

Δεν λαχταρά

Το μαύρο της απώλειας, της θλίψης,

Απροσκάλεστα εδραιώθηκαν,

Παραιτήθηκε

Πλήρης η ήττα,

Δεν υπάρχει πόνος ,

Δεν υπάρχει τίποτα,

Ου θλίψη, ου στεναγμός

Αβυσσαλέο κενό

 Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά.

8-13

Αγαπημένο μου ψυχρό άγαλμα

Θα έρθω να σε βρω

Σ΄ αυτό το απέραστο σύμπαν

Να σε κρατήσω για ένα sec

Στην άψυχη αγκαλιά μου

Το αποτέλεσμα της ανελέητης

Σιωπής σου,

Το νεκρό μου σώμα θέλει να σε αποχαιρετήσει

Δεν υπάρχει πια λαχτάρα, πόθος, χαρά,

Μόνο η σιωπή,  η απουσία συναισθήματος

Αμίλητα τα κύτταρα μου δεν ελπίζουν,

Δεν ζουν, χάθηκαν οι ανέλπιδες ελπίδες,

Η τρέλα της αγάπης μου,

Θεραπεύτηκε

Ήρεμη χωρίς αισθήσεις,

Χωρίς αντίδραση στα ερεθίσματα

Ζωντανή  νεκρή

Περπατώ στους πολύβουους έρημους δρόμους,

Το ξέρω ότι δεν θα συναντήσω την απατηλή οπτασία σου.

Ένας κόκκος άμμου πέρασε δίπλα σου,

Δεν τον αντιλήφθηκες

Ούτε καν αλλεργία δεν σου προκάλεσε