Πλανάται η άμυαλη ψυχή μου,
Πρόσφυγας στο δικό σου σύμπαν,
Πένης, γυμνή και πληγωμένη,
Αδιάντροπή εκθέτει τις πληγές της,
Αδέσποτοι κύνες
γλύφουν τα λερά συντρίμμια,
Ακολουθούν τα ίχνη
Της εμμονής μου,
Αόρατη από τα γήινα μάτια
Σκορπίζει την οσμή
Μιας μάταιης αγάπης,
Διαστημικό κενό
Βρίσκει τρόπους
Να απλώνεται,
Να κτυπιέται,
Σε άγνωστες γλώσσες να μιλάει,
Ηχώ της κραυγής της
Γεωμετρική πρόοδο,
Με αποδέκτη μόνο
Την πλανεμένη ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου